Πολύ έξυπνο και διορατικό για την εποχή του, το μιούζικαλ του Val Guest, επιχειρεί να φωτίσει τα παρασκήνια μιας μάλλον πολύπλοκης και διόλου χαμογελαστής πλευράς, του κόσμου του θεάματος. Το 1959 που προβλήθηκε στις αίθουσες, πέτυχε τους θεατές με ελάχιστες γνώσεις για όλα αυτά τα «χρυσά παιδιά» με τις πολυτελείς ζωές, που επιβάλλονταν με τη φωνή και το παρουσιαστικό στους νέους. Η αθέατη αυτή πλευρά των πολύχρωμων φώτων, των χειροκροτημάτων και των φωτογραφικών φλας, δοσμένη με μια ελαφρώς χιουμοριστική πινελιά, ώστε να μην βαρύνει περισσότερο από ότι χρειάζεται τα πλάνα, που ούτως ή άλλως μεταφέρουν αρκετά έντονο το δραματικό στοιχείο. Η Ελληνική απόδοση του τίτλου ήταν μια ακόμη μεταφραστική ιστορία για γέλια και για κλάματα, ή αν προτιμάτε, ένας τρόπος για να παραπλανήσεις τον θεατή και να νομίσει ότι πρόκειται να δει αστυνομικό φιλμ. «Ο άρχον του υποκόσμου»… Ευτυχώς που δεν ασχολούνταν με τέτοιες λεπτομέρειες κάποτε τα στούντιο… Στις μέρες μας, αυτά σηκώνουν αγωγή.
------------------------------
Η χροιά του μιούζικαλ εδώ δεν είναι στην κλασική της φόρμα, ούτε και παραπέμπει στην ελαφρότητα της με την οποία κάλυπτε τις όποιες κοινωνικές αντιθέσεις. Βρίσκεται περισσότερο για να συνδέσει τις συναισθηματικές αποστάσεις και τα κενά μεταξύ των καταστάσεων και όσων τις βιώνουν. Είναι ένας προάγγελος των παρόμοιων φιλμ που θα γυριστούν 4-5 χρόνια μετά, όταν η γενιά των «σκαθαριών» θα συγκλονίσει την υφήλιο, αλλάζοντας την μουσική όπως την ξέραμε ως τότε. Με φιλμ σαν κι αυτό, μπήκαν οι βάσεις της κινηματογραφικής εκδοχής όλων όσων ακολούθησαν ηχητικά. Δικαίως αποκαλείται πρωτοποριακό, με το κρυφτούλι αυτό των εννοιών πίσω απ’ τις λέξεις και την απομυθοποίηση της αγνότητας των προθέσεων. Καταδεικνύει δυσλειτουργίες και καταναλωτικά τεχνάσματα, που διαρκώς θα ανακαινίζουν την ατομική έκφραση της ματαιοδοξίας από τη μια και την αισχροκέρδεια από την άλλη. Κάτι διαχρονικό, που δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα, κι ας μας χωρίζουν ήδη 62 χρόνια από το “Expresso Bongo”.
------------------------------
Το σενάριο του Wolf Mankowitz προσαρμόζει το ομώνυμο θεατρικό του Julian More στη μεγάλη οθόνη και το κάνει με έναν έξοχο τρόπο. Αποτυπώνει το χρονικό πλαίσιο και τις κοινωνικές ανακατατάξεις, όπως και τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα πάθη, που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη όλων και επηρεάζουν τις ζωές ακόμη περισσότερων. Οι διάλογοι είναι απολαυστικοί. Σύνθετοι και απλοί, ανάλογα με το σημείο που χρησιμοποιούνται και εκείνους που καλούνται να τους εκστομίσουν. Πρωταγωνιστεί ο 19χρονος τότε Cliff Richard, στην δεύτερη του ταινία μεγάλου μήκους μετά το “Serious Charge”(1959), ο οποίος την επόμενη χρονιά σχημάτισε τους Shadows και η καριέρα του απογειώθηκε κυριολεκτικά. Οπότε ο ρόλος του εδώ λειτουργεί και ως προφητικά, κατά κάποιον τρόπο, αφού υποδύεται τον νεαρό που θέλει να πετύχει ως τραγουδιστής.
------------------------------
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ένας μπαγαπόντης πρώην ντράμερ, ονειρεύεται μεγαλεία και παίρνει τον δρόμο της αναζήτησης ταλέντων, ώστε αναδεικνύοντας τα να εξαργυρώσει τις υπηρεσίες του. Με την στήριξη της εργαζόμενης σε στριπτιζάδικο συντρόφου του, αφήνει πίσω σε προτεραιότητα τις δικές της φιλοδοξίες και ξεχύνεται στους δρόμους του Λονδίνου. Σε μια στροφή της τύχης, πετυχαίνει το κελεπούρι που ζητούσε στο πρόσωπο του νεαρού τραγουδιστή με την βελούδινη φωνή. Ο δρόμος προς τη δόξα και το χρήμα όμως είναι δυσδιάβατος και με τα εμπόδια παραμονεύουν σε κάθε βήμα. Και οι δύο τους έχουν να μάθουν πολλά και ακόμη περισσότερο, να πάθουν…
------------------------------
Πλήρης παρουσίαση της ταινίας, ανάλυση και κριτική, θα ακολουθήσει εν ευθέτω χρόνω στο Cine Oasis.
------------------------------
Καλή σας θέαση
Expresso Bongo (1959)corto64
23.976 FPS
corto64
(corto64)
@
.
43x
()
.
10.0 / 10
(2vota)
.
Shto tek te preferuarat
.
Korrigjo titrat
